Een aan­ge­pas­te Ame­ri­kaan, An­ne Loui­se Metz, In­ter­t­rust

Bij Intertrust ontstond enige tijd geleden de wens om naar de beurs te gaan. Omdat ik veel ervaring had binnen bedrijven (o.a. Euronext) die een dergelijke beursgang al hadden voltooid of wilde gaan inzetten, ben ik benaderd. Ik ben Amerikaanse van origine en heb Politicologie gestudeerd in Connecticut. Na mijn studie heb ik 2 jaar in Rusland gewoond en een MBA gedaan in Frankrijk. Daarna ben ik naar Nederland gekomen om bij ABN AMRO aan de slag te gaan binnen Mergers & Acquisitions. Na een jaar of 4 ben ik weg gegaan bij deze organisatie om me naast de ‘harde’ financiële kant ook te gaan richten op de communicatie om dergelijke financiële casuïstiek heen. De samenvoeging van deze disciplines vind ik een hele mooie mix en komt ook niet zo vaak voor. Het is echt een combinatie van hard en zacht. Je moet feitelijk twee werelden met elkaar combineren en verenigingen.

Ik heb de financiële wereld altijd heel erg mysterieus gevonden. Voordat ik aan mijn MBA begon was deze wereld voor mij niet te volgen. Mijn daadwerkelijke drijfveer om mijn MBA te gaan halen was dat ik de Wall Street wereld wilde doorgronden, het ‘ontrafelen van het mysterie’. Mijn vader was journalist van de Wall Street Journal en was altijd bezig met ‘the guys from Wall Street’ . Hij versloeg veelal fusies en overnames. Deze verhalen klonken voor mij altijd heel mysterieus en gesloten. Ik begreep er toen niet veel van. Nu heb ik een veel beter beeld van de financiële wereld, mede door de gesprekken met mijn vader. We hebben zo'’n 5 jaar tegelijkertijd in dezelfde branche gewerkt. Hij in Amerika en ik hier in Nederland. We hebben toen veel kunnen overleggen over hoe ik dingen moest aanpakken. Het is fantastisch als je een dergelijke verstandhouding met je vader kunt hebben.

Uit mijn tijd als zelfstandige heb ik geleerd dat ik nooit te goed ben om een bepaalde taak uit te voeren. Als je je eigen bedrijf hebt en er komt iemand op bezoek, dan maak je zelf de thee. Als er iets op de post moet worden gedaan, dan gooi je die brief zelf in de brievenbus. Binnen een grote organisatie worden dergelijke taken snel van je overgenomen maar ik blijf me er van bewust dat dit bijzonder is en zorg dat ik het ook zelf kan indien dat nodig is. De leden van de raad van bestuur tot aan de receptiemedewerker zouden wat mij betreft deze instelling moeten hebben. Ik ben er heilig van overtuigd dat een dergelijk bewustzijn eraan bijdraagt dat je een brede blik houdt en blijft zien wat er allemaal aan bijdraagt dat je een goed bedrijf hebt. Het stimuleert het keten-denken en je blijft respectvol naar een ieder zijn bijdrage.

Uit verschillende managementculturen waarin ik heb gewerkt, heb ik kunnen opmaken dat cultuur een enorme invloed heeft op hoe er met hiërarchie wordt omgegaan en met macht. De Nederlandse cultuur is niet gebaseerd op macht en angst, maar vooral gebaseerd op meedenken en inspireren. Ik wil ervoor zorgen dat mijn team weet wat er moet gebeuren als team en op individueel niveau. Het is enorm belangrijk dat je samenwerkt op basis van vertrouwen. Dagelijks overleggen is daarbij niet nodig. In een team dat elkaar vertrouwt, weet je wanneer je elkaar moet opzoeken.

Als je me vraagt of er nog een Amerikaan in mij zit, dan is daarop mijn antwoord dat er een aangepaste Amerikaan in mij zit! Als ik me vergelijk met sommige van mijn Nederlandse vriendinnen dan ben ik wat conservatiever, wat ouderwets. Ik denk dat ik mezelf en mijn kinderen wat harder push dan in Nederland gebruikelijk is. Ik hou ervan om tot het uiterste te gaan en dan pas te stoppen! Ik ga door totdat het werk af is en niet eerder. Ik krijg er stress van als ik dat niet doe. Dat wil niet zeggen dat ik verwacht dat iedereen deze houding heeft. Ik vind het prettig om zo te werken, maar ik leg dat niet anderen op.

Dorothee van Vredenburch is voor mij een enorme inspirator. Zij was één van de vrouwen waarmee ik heb samengewerkt bij Citigate. Ze heeft een topbedrijf neergezet in Nederland en zit momenteel in de Raad van Bestuur bij NN. Dorothee heeft mij geïnspireerd om geen compromis te sluiten als het op je eigen ontwikkeling aankomt. Ik heb dat zelf wel gedaan. In mijn hoofd kon ik niet M&A adviseur zijn en een gezin stichten. Achteraf denk ik dat dat wel had gekund. Ik had tussen mijn 30e en 40e meer kunnen doen dan dat ik heb gedaan. Het is verstandig om in je achterhoofd te houden dat je kinderen uiteindelijk groter worden en er zijn jaren in je carrière die cruciaal zijn. Je hebt een keuze hoe je die jaren inricht. Dorothee heeft op zeer effectieve wijze nagestreefd dat zij zich professioneel bleef ontwikkelen en haar kinderen hebben daar geen moment onder geleden. Ik vind het enorm belangrijk dat je altijd beseft dat je uiteindelijk ook voor jezelf moet kunnen zorgen. Houd in je achterhoofd dat het uiteindelijk om jou gaat: je kunt alleen voor anderen zorgen als je voor je zelf zorgt.