Van in­ten­sief naar in­tens, An­ne­mie­ke Nij­hof, Tauw Group

Annemieke Nijhof, algemeen directeur bij Tauw Group, een Europees ingenieurs- en adviesbureau vertelt: “Bij Tauw Group ligt de focus op milieu- en duurzaamheidsadvisering aan bedrijven en advies omtrent de leefomgeving zoals watermanagement, inrichting van de openbare ruimte, en bereikbaarheidsvraagstukken. Er werken zo’n 1000 mensen verspreid over 23 kantoren in 6 Europese landen. Tauw bedient een divers palet aan klanten. Ik ben in mijn rol als algemeen directeur eindverantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het hele bedrijf”. Het feit dat ik direct het vertrouwen kreeg om volledig in de rol van CEO te stappen vind ik prijzenswaardig. De directeur wiens plek ik overnam had 40 jaar bij Tauw gewerkt. Vanaf het begin gaf hij me de ruimte. Dat vind ik getuigen van echt leiderschap. Hij had het bedrijf natuurlijk graag in goede gezondheid aan mijn leiding overgedragen. Omdat we in zwaar weer verkeerden zag hij dingen gebeuren waar hij uiteraard ook door geraakt werd en waar hij zelf iets aan wilde doen. Hij heeft alles echter volledig aan mij overgelaten, vertrouwde op mijn kijk op zaken, waardoor ik direct in mijn rol kon stappen.

Ik ben mijn loopbaan begonnen bij Tauw. Na je studie heb je veel kennis van de inhoud, maar organisatorisch gezien ben je natuurlijk een groentje. In sneltreinvaart leerde ik inzien wat ik allemaal niet wist. Dat maakte me erg leergierig. Ik heb in het veld met aannemers onderhandeld over de eenheidsprijs van één meter asfalt zagen. Ik heb meegemaakt dat je met een verliesproject moest dealen. Ik heb '’s-avonds en in het weekend door moeten werken omdat ik weer iets beloofd had af te maken wat ik niet afkreeg. Door deze ervaringen heb ik echt gevoeld wat het is om bij Tauw te werken.

Vanuit Tauw ben ik overgestapt naar de Rijksoverheid, waar ik aan den lijve ondervond dat er altijd meerdere werkelijkheden tegelijkertijd spelen. Je moet voortdurend scannen hoe een probleem, bestuurlijk, politiek, inhoudelijk en in de media benaderd wordt. Vanuit al die richtingen wordt er gestuurd, gedraaid en getrokken. Om dan je lijn vast te houden moet je mentaal lenig zijn. Je moet altijd een plan A, B en C hebben. Gelukkig kan ik een situatie snel analyseren en bedenken wat er op inhoud moet gebeuren. Deze eigenschap heb ik van mijn vader meegekregen. Van mijn moeder heb ik haar empathisch vermogen geërfd. Wanneer je deze twee werelden in rust kan doorgronden weet je altijd goed welke aanpak je het best kunt kiezen. Ik omschrijf mezelf wel eens als een ekster die overal glimmertjes ziet en die dan meeneemt naar haar nest. Vanuit dat nest kom ik terug met een mooie combinatie van alle parels.

Toen ik bij Tauw terug kwam, moest er veel gebeuren. Zo moest een behoorlijk aantal van de mensen waarmee ik aan het begin van mijn loopbaan intensief had samengewerkt, weg. De reden dat het me is gelukt om forse veranderingen door te voeren, is omdat men wist dat ik echt hou van het bedrijf. Juist de liefde voor het bedrijf en de persoonlijke relatie die ik met veel mensen heb, heeft het voor mij ook wel enorm heftig gemaakt om knopen door te hakken. Als ik van tevoren had geweten hoe erg het mij zou raken, dan had ik waarschijnlijk bedankt voor de rol. Omdat ik eenmaal ‘ja’ had gezegd tegen de verantwoordelijkheid gold voor mij: ‘A woman’'s gotta do, what a woman'’s gotta do!’.

Toen ik de titel ‘Topvrouw van het jaar’ 2015 won, kreeg ik vanuit verschillende kanten de vraag of ik al bezig was met mijn volgende baan. Blijkbaar roept een dergelijke onderscheiding die vraag bij mensen op. Ik antwoordde hen: “Ik heb al een andere baan!”. Nadat ze van de schrik bekomen waren kon ik uitleggen wat ik daarmee bedoelde. Voor mij begint bij Tauw nu pas waarvoor ik gekomen ben. In de afgelopen jaren ben ik behoorlijk druk geweest met de binnenkant van het bedrijf. Nu is het eindelijk tijd om naar buiten te gaan. Ik zie het als mijn taak dat Tauw haar 100-jarig bestaan met opgeheven hoofd kan vieren.

Vorig jaar kreeg ik een mail met daarin de boodschap dat ik tot de top tien van genomineerden voor Topvrouw van het jaar 2015 behoorde. Mijn eerste reactie op deze nominatie was: ‘Ik doe niet mee. Wat een ijdeltuiterij!’. Mijn dochter van vijftien reageerde daar direct op en wist mij haarfijn uit te leggen dat ik wél mee moest doen en anders ook nooit meer mocht klagen over de positie van vrouwen. Ze heeft me er duidelijk op gewezen dat afhaken geen optie was. De verworven titel heb ik in feite dus aan haar te danken. Wel merkte ik dat ik niet perse de competitie aan wilde, het winnen van een ander hoeft voor mij helemaal niet. Ik haal energie uit het gegeven dat ik alles uit mijn eigen kunnen heb weten te halen en niet van een ander gewonnen heb. Dat winnen zorgt bij mij voor het gevoel dat ik een verliezer gecreëerd heb en dat vind ik een vreselijk gevoel. Uiteindelijk bleek het fijn om te winnen, zo lang je de blijdschap maar deelt!

Tijdens mijn studie ben ik naar Indonesië gegaan voor een studieproject. Ik werd daar erg ziek en werd maar niet beter. In die periode ben ik overgestapt van intensief leven, veel doen, naar intens leven waarin ik minder doe maar met volle aandacht. Doordat ik ziek was, werd ik heel erg op mezelf terug geworpen. Voor mijn gevoel deed ik niet meer mee in de maatschappij. Ik werd er daardoor op gewezen hoe dun de lijn is tussen alles hebben en alles kwijt zijn. Zo'’n periode bepaalt of je als leider door het leven gaat of als slachtoffer. Gelukkig heb ik het karakter en de energie om elke dag als een cadeau uit te pakken en sterker uit tegenslagen te komen. Zo’'n confronterende tijd wens ik niemand toe, maar ik had het voor geen goud willen missen. Het heeft me een sterk intern kompas gegeven omdat ik tijdens deze periode heb gevoeld wat ik wil en waar ik heen wil gaan. Als ik belangrijke beslissingen moet nemen, doe ik aan introspectie en kan ik door dat kompas voelen of ik de juiste weg in ga slaan.