Klan­ten én me­de­wer­kers naar de juis­te be­stem­ming! Zi­zi Fer­nan­des, foun­der Ma­ma Taxi

Voordat ik met Mama Taxi begon werkte ik bij ING. Ik zat daar in de zogenaamde talentpool. Voor deze pool werden er jaarlijks diverse trainingen en congressen verzorgd in het kader van Female Leadership. Tijdens die trainingsdagen moest ik hard aan de bak. Je ontwikkeling staat nooit stil in zo'n organisatie. Als je dan uit zo'n omgeving stapt voelt het een beetje alsof je in het Wilde Westen terecht bent gekomen. Niets staat vast er is ook niemand die je op vaste momenten begeleidt of waarmee je kunt sparren over hoe je iets aanpakt. Dat was best even wennen. Het businessmodel van Mama Taxi is nieuw. We zijn een startende onderneming waardoor we tegen van alles aanlopen. Het is dan belangrijk als je kunt klankborden. Deze hulp heb ik zelf om mij heen moeten organiseren. Want een vast leiderschap ontwikkelprogramma dat hebben we hier nog niet!

Op mijn 7^e kwam ik naar Nederland en wij zijn gelijk in Rotterdam gaan wonen. Ik arriveerde in november in Nederland dus voor mij was het enorm wennen én koud! Om goed mee te kunnen, heb ik alle lagen van het onderwijs doorlopen. Ik heb een MBO opleiding afgerond en daarna ben ik doorgegaan naar de Hes voor de HBO opleiding commerciële economie. Voor deze studie moest ik stage gaan lopen en ik solliciteerde voor een stageplek bij de ING. Ik kwam terecht op de afdeling logistiek 'of all places' en ik wist zeker: hier ben ik na 5 maanden weg! Logistiek zou niets voor mij zijn, dacht ik. Daarnaast werd ik bijna duizelig van alle grijze mannen om mij heen op de afdeling.

Ik werd echter begeleid door twee seniors die zichzelf hadden voorgenomen mij de stage van mijn leven te geven en dat is echt gelukt. Ik heb bezoeken gebracht aan de Rotterdamse haven en heb veel  aspecten van de logistiek leren kennen. Na deze periode was ik verkocht. Ik ben gebleven en heb lang bij de ING gewerkt. Ik kwam in een opleidingsprogramma terecht waardoor je jezelf enorm ontwikkelt. Na een tijd gewerkt te hebben op de afdeling logistiek ben ik naar betaal- en cashmanagement gegaan. Ik heb altijd in de regio Rotterdam gewerkt binnen ING. Ik heb veel gezien en geleerd in mijn tijd binnen de ING. Uiteindelijk voelde ik de behoefte om mijzelf inhoudelijk nog verder te specialiseren en daarom ben ik naast mijn werk de studie Bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit gaan doen. Dat was wel pittig, maar als je uiteindelijk zo'n studie cum laude afrond is de trots des te groter!

Naast mijn werk ben ik altijd maatschappelijk betrokken geweest. Ik ben actief op zoek geweest naar sociale projecten. Zo heb ik een bijdrage geleverd aan projecten voor het Rode Kruis, dance4life, Unicef etc. In Rotterdam werd dance4life geadopteerd als goed doel waar ING zich regionaal aan zou verbinden. Aan mij werd gevraagd om deze samenwerking te leiden. Dat was natuurlijk fantastisch en dit werk heb ik dan ook een aantal jaar met heel veel plezier gedaan. Ik was feitelijk de fundraiser vanuit ING voor dance4life in het Rotterdamse. Ik sprak met de CEO's van grote bedrijven, organiseerde gala's, diners, maar ook fietstochten om geld op te halen. Deze activiteiten pakte ik op naast mijn reguliere werk. Deze combinatie was voor mij super, want soms werd het normale werk een beetje stoffig en droog. Als je dan naast je baan ook volop bezig kan zijn met zo'n sociaal project, dan geeft dat enorm veel energie en afwisseling waardoor je werk nog leuker wordt.

Ik ben een kind van Afrika. Ik ben daar geboren en merk nog iedere dag dat daar mijn roots liggen. Mijn voorbeeld en inspiratie is mijn oma. Zij is van  een andere generatie en heeft  veel moeten doorstaan om mij te vormen . Ik ben haar in het bijzonder iedere dag dankbaar voor de basis dat zij mij heeft meegegeven. Ik heb altijd de drang gevoeld om niet te vergeten waar ik vandaan kom, dit helpt mij om met beide benen op de grond te blijven staan. Zo ga ik ieder jaar terug naar Afrika om te zien en voelen hoe het daar is en vergelijk ik het met hier. De verhoudingen in Afrika zijn nog steeds zo verschrikkelijk moeilijk. Als je bijvoorbeeld naar Zuid-Afrika kijkt dan zal het generaties kosten om de pijn en woede uit de mensen te krijgen. Ik tel elke dag mijn zegeningen en voor mij is het bijna een morele verplichting om niet te vergeten om achterom te kijken en om te beseffen dat ik in een prachtig land leef dat Nederland heet. Factor geluk is belangrijk maar ik heb er ook keihard voor gewerkt. Ik wil daarom een voorbeeld zijn voor anderen en hen waar nodig helpen om hun doelen te bereiken.

Ik blijf altijd verbonden met mijn geliefde Afrika. Mijn scriptie heb ik ook geschreven bij een bedrijf in Port Elisabeth. In 2013 werd er een wedstrijd georganiseerd waarbij ondernemers en bedrijven hun ideeën konden presenteren. Doel was dat het beste idee voor Zuid-Afrika werd gevonden. Het bedrijf waar ik mijn scriptie had geschreven benaderde mij om mee te doen. Ik werkte toen nog bij ING en deed mee aan deze wedstrijd in de veronderstelling dat ik nooit zou winnen. Ik diende een stuk in dat behoorlijk basaal van opzet was en dat het Mamaconcept  beschreef. Mijn idee was dat de keus zou vallen op ideeën afkomstig van Philips of een ander groot bedrijf. Nadat ik mijn stuk had ingediend werd ik echter benaderd met de vraag of ik het plan toch wat verder uit kon werken. Toen moest ik dus echt aan de bak!

Het hoofddoel van het Mama concept  is het empoweren van vrouwen door educatie en job creatie. Wanneer vrouwen een betere opleiding volgen krijgen ze beter werk, wanneer ze beter werk hebben krijgen ze een betere status etc. etc. Uiteindelijk bewerkstellig je hiermee dat deze vrouwen ook weer voor anderen kunnen zorgen en dat vanuit een sterke positie. Het uitgangspunt is zorgen voor elkaar en zorgen voor een ander, net zoals een echte Mama dat ook doet. Een vrouw in haar kracht zetten is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik besefte me dat het hierbij gaat om de regie geven aan de vrouw zelf.  Door deze denkwijze kwam ik op het idee dat de vrouw aan het stuur moest zitten. Deze gedachte leidde weer tot het idee dat we vrouwen écht achter het stuur moesten gaan zetten, maar dan van een auto. En o.a. directieleden werden de klanten. Zo is het concept ontstaan.

Uiteraard moesten we een investeerder vinden die met ons project aan de slag wilde. Na veel gesprekken vonden we een goede partij. De tip of eigenlijk het dringend advies was dat ik niet in het buitenland moest starten met dit project, maar dichtbij huis. We kozen ervoor om te starten in Rotterdam. Dit is achteraf gezien zo'n goede keus geweest. Als je een bedrijf start krijg je met enorm veel zaken te maken die je moet bedenken, afkappen, ontwikkelen en creëren. Als je dan ook nog eens te maken krijgt met een zakelijke cultuur die je niet kent, dan zijn er feitelijk gezien teveel variabelen die het succes van je bedrijf negatief zouden kunnen beïnvloeden. Het is ook fijn om in Nederland gestart te zijn omdat het bedrijfsleven hier anders georganiseerd is. In Afrika is er helaas toch nog  sprake van een ander kijk op de wijze  van zaken doen en daarbij komt ook dat het tempo lager ligt. In Nederland kan je veel beter schakelen omdat de context  en cultuur anders  is.

Als start van het bedrijf heb ik samen met mijn oude professor een team opgezet van studenten. Samen met deze club zijn we het businessplan gaan aanscherpen. Ik bleef in de tussentijd nog wel werken bij ING. Na 1 jaar wist ik dat ik deze baan moest gaan opgeven. Dat was echt eng. Het was ook goed want ik ging alles half doen en dat bevalt me niet. Maar alle zekerheid opzeggen bleef ik behoorlijk moeilijk vinden, maar de nieuwe wereld van Mama taxi die lonkte gaf mij toch voldoende moed om de knoop door te hakken. Het opzetten van een bedrijf is ook niet iets wat je naast een andere baan kan doen. Je hebt minimaal 3 jaar full time aandacht nodig om iets neer te zetten. Wat ik merkte is dat het idee door de volle aandacht die we eraan gaven ging groeien. Ik ging naar klanten, er kwamen auto's we gingen aan de slag met opleiden en langzaamaan ontstond het bedrijf.

Naast het feit dat het bedrijf maatschappelijk waarde heeft, moet er ook gewoon geld verdiend worden. Ik wil dat Mama taxi een gezond bedrijf is. We willen onze dames een goed salaris betalen, we streven naar meer dan voldoende klanten die uiteraard zeer tevreden zijn met ons product en onze dienstverlening moet van hoge kwaliteit zijn. Om dit kwaliteitsniveau te bereiken doorlopen onze vrouwen een pittig opleidingstraject. Dit programma heet 'driving your own future'. Ze moeten hun theorie én praktijkexamen opnieuw doen bij het CBR. Ze worden daarnaast klaargestoomd voor het zogenaamde Protocollair vervoer. Ze moeten veel kennis hebben van de weg en de regels van goed chauffeurschap. Daar stoppen we niet. We leren onze dames ook veel over etiquette. De klanten die wij bedienen verwachten dat wij weten hoe het moet. Als je bijvoorbeeld een auto parkeert met daarin een bekende persoon, dan moet je als chauffeur niet direct naast een andere auto parkeren. Die kunnen dan immers naar binnen kijken of zien wie er uit stapt en dat schendt de privacy van de klant. Het is absoluut geen gemakkelijk traject. Het slagingspercentage is dan ook laag, maar we scheiden hiermee wel het kaf van het koren.

De vrouwen die bij ons werken hebben allemaal een afstand tot de arbeidsmarkt. Zij komen bij ons terecht via de gemeente (Werk en inkomen) of via het uitzendbureau. Nu zie ik het ook regelmatig voorkomen dat de huidige mama vrouwen andere vrouwen rekruteren. Het zijn vrouwen met hele diverse achtergronden, maar allemaal met bagage in verschillende gradaties. Dat vergt een andere manier van leidinggeven. Ik heb geduld en weet dat ik iets soms drie of vier keer uit moet leggen. Je moet een behoorlijke dosis inlevingsvermogen hebben en goed moeten kunnen incasseren.  En geduld hebben, heel veel geduld.

Ik heb me hier wel een beetje op verkeken. Ik dacht dat mensen die geen werk hebben, zouden staan te springen om elk uur aan werk aan te pakken. Dat is echter een misvatting. Het Nederlandse systeem stimuleert mensen niet Soms maken mensen gewoon een rekensom en gaan ze niet werken omdat het meer oplevert in geld om dat niet te doen. Dat klopt echt niet. Als je iedere maand bijstand krijgt waarvoor je niet hoeft te werken, waardoor je ook geen problemen met opvang van je kinderen hebt, dan bedenk je je wel een paar keer voordat je wel gaat werken. Om deze vrouwen toch te motiveren, vergt het behoorlijk wat creativiteit en inspanning.

De parels binnen dit bedrijf zorgen ervoor dat ik dit werk zo ontzettend mooi en gaaf vindt. Zo denk ik nu gelijk aan dames die ontzettend gemotiveerd en goed zijn in hun werk en alles voor het bedrijf willen doen. Deze dames lopen bij het behalen van hun taxi-pas ineens rechtop. Ik zie hen dan lopen in een mantelpak en zie echt een andere vrouw: dat maakt het uiteindelijk allemaal waard. Eén van de mama's zei laatst tegen mij toen een klant vlak voor sluitingstijd belde: 'Zizi, wij doen dit samen en Mama Taxi staat voor service, dus ik ga er gelijk heen!' Hier krijg ik echt kippenvel van!

Mama taxi is nu nog een start-up. Ik wil en ga hier een gezond bedrijf van maken. We moeten nu nog te vaak nee verkopen en dat wil ik niet meer. Binnenkort gaan we ook uitbreiden naar meer auto's . Daarnaast hebben we 10 nieuwe dames gerekruteerd. Laatst hebben we de MTV awards mogen ondersteunen met het VIP vervoer. In dit project heb ik gezien wat we allemaal nog nodig hebben om Mama Taxi verder uit te bouwen. Ik heb van dit project en deze inzichten werkelijk  wakker gelegen, maar wel ontiegelijk geleerd van hetgeen ik daar heb gezien. Ik zag bijvoorbeeld dat we een gedegen centrale met centralist moeten hebben en dat we onze ICT echt moeten verbeteren. Inmiddels hebben we een app die werkt dus dat is al een mooie stap. We gaan nu alle zaken die we nodig hebben oppakken. Ik heb er het volste vertrouwen in dat dit allemaal gaat lukken met van die toppers als Mama's!