Ik volg mijn hart! Giliam Kuijpers, Social Entrepreneur, MedGezel
Mijn verhaal begint en eindigt altijd met de uitspraak: Volg je hart. Dat ben ik ook gaan doen. Tot voor kort stelde ik mijzelf voor als "Ik ben kinderarts", maar dat doe ik niet meer. Ik ben vrij van alle verwachtingen die een bepaalde rol met zich meebrengt en heb me helemaal los geworsteld van alle structuren.
TEKST: Jorissa Neutelings - 14/06/2018Ik ben niet mijn positie, ik ben mijzelf!
Ik was mevrouw 'picture perfect'. Ik heb nominaal gestudeerd in Utrecht, haalde alles wat er te halen viel, kreeg de felbegeerde opleidingsplek tot kinderarts in Utrecht en was in 2003 klaar om aan de slag te gaan. Ik ontmoette een leuke man en samen kregen wij een jongen en een meisje. We kochten een mooi huis in Bussum: alles was perfect. Totdat ik onderuit ging met een hartinfarct. Ik lag op de hartbewaking van het ziekenhuis in Hilversum waar ik zelf werkte. Ik ben 3 maanden thuis geweest om te herstellen. Daarna ben ik gaan re-integreren. Ik moest op zoek naar een manier waarop ik met mijn beperking weer kon starten. Het was lastig en ik ging al vrij vlot (achteraf bezien te vlot) weer aan de slag. Toen kreeg ik weer een infarct. Toen dat gebeurde werd het mij volstrekt helder dat ik zo niet door kon gaan. Ik moest het roer om gaan gooien!
Ik kon uiteraard niet gelijk stoppen met het zijn van kinderarts. Dat was hetgeen waar ik heel mijn leven lang naartoe had gewerkt. Het werd mij in die tijd duidelijk dat ik een missie had. Ik kwam er achter dat ik van betekenis wilde zijn en wat achter wilde laten. Ik moest constateren dat ik als arts niet goed voor mezelf had gezorgd. Ik zag ook in dat wij als collega's niet goed genoeg op elkaar letten. Als medisch specialisten onderling accepteren wij een situatie die niet acceptabel is. Ik wilde dat aan gaan pakken. Ik ben daarom gaan praten met collega's en heb hen de vraag voorgelegd: "Wat wil jij bereiken als mens en wat is voor jou belangrijk?". Toen ik deze gesprekken op ging starten voelde ik aan alles in me dat ik met mijn missie bezig was.
Door mijn werkzaamheden op dit gebied ging ik opvallen. Daardoor kreeg ik de mogelijkheid om medisch manager kwaliteit te worden en vanuit die rol kon ik mij gaan richten op het functioneren van artsen. Ik implementeerde de feedback gesprekken en zette een motivatie-experiment op. Vervolgens mocht ik de Master of Changemanagement gaan doen. Dat was waanzinnig. Hetgeen ik altijd al van nature deed kon ik op gefundeerde wijze gaan toepassen. Na het afronden van de studie moest ik voor mezelf inzien dat ik geen kinderarts meer was. Ik was nu zo ver van het vak af komen te staan. Toen ik een vacature bij de KNMG (Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst) voorbij zag komen voor directeur beleid & advies, twijfelde ik geen moment. Ik wist: dat is mijn plek! Met mijn hele ziel en zaligheid ging ik aan de slag. Ik ging nog harder werken dan voorheen, maar toch voelde dat anders. Ik was met iets bezig waar ik zoveel energie van kreeg dat ik er gewoonweg niet mee kon stoppen.
Deze droombaan liep anders dan ik had verwacht en na een jaar besloot ik weg te gaan omdat de ambities van de KNMG niet overeen kwamen met die van mij. Dat was een behoorlijke tegenslag. Ik was immers vanuit het vak van kinderarts naar deze plek overgestapt en dacht in het begin dat dit dé plek was. Doordat dit achteraf niet zo bleek te zijn, raakte ik even de draad kwijt. Ik vroeg me toentertijd af of ik niet 'het bedrijfsongeval van het universum was', want ik had een pracht van een opleiding en veel ervaring op gedaan, maar zat zonder baan en had geen idee wat ik nu moest gaan doen. Maar ik geloof dat we allemaal deel uitmaken van een groter geheel. In dat systeem is het zo dat alles met een reden gebeurt. Ik ben nadat ik de baan bij de KNMG op heb gezegd, de stilte op gaan zoeken en met mijn gezin naar Bali gegaan. Ik geloofde erin dat ik in de stilte de oplossing kon vinden.
Ik voelde mij het bedrijfsongeval van het universum.
Op een gegeven moment ging ik inzien dat ik altijd bezig ben geweest met de vraag: 'wie ben je en wat vind je belangrijk? Deze vraag werd mijn richtingaanwijzer. Het werd voor mij een belangrijk doel om jonge artsen die aan het begin van hun carrière stonden, deze vraag voor te leggen. Met het antwoord op die vraag konden zij richting blijven geven aan hun loopbaan en ervoor zorgen dat ze niet van hun 'core' af zouden gaan wijken door de complexe, stressvolle wereld waar ze in terecht komen na het afronden van hun studie. Daarnaast werd het voor mij een belangrijk doel om deze vraag ook door patiënten te laten beantwoorden. Ik heb namelijk veel te vaak gezien dat er alleen vanuit de medische context een advies wordt gegeven. De wens van de patiënt en wie deze persoon is werd helemaal niet meegenomen. Deze beide doelen kon ik gaan bereiken door het opleiden van medisch coaches. Deze opleiding heb ik in een onderneming gegoten, welke de naam MedGezel draagt. MedGezel leidt geneeskundestudenten en coassistenten op tot medisch coach. Deze medisch coaches gaan met een patiënt mee naar de dokter en bereiden de patiënt persoonlijk voor en beantwoorden alle vragen tijdens en na het artsenbezoek. De medisch coaches krijgen allemaal een intensieve opleiding waarin ze worden getraind om goed te luisteren. Ik geloof dat dit niet alleen een positieve impact heeft op het welzijn van de patiënt maar ook op de vorming van de aanstormende dokters. Mijn ambitie is om alle toekomstige dokters in mijn opleiding te krijgen.
Iedere toekomstige dokter wil ik in mijn opleiding hebben.
Ik heb er bewust voor gekozen om MedGezel als een sociale onderneming vorm te geven. In een sociale onderneming wordt er gestuurd op social impact maximalisatie in plaats van winst maximalisatie. Dat vind ik prachtig zaken doen. MedGezel is de eerste sociale onderneming in Nederland die patiënten laat begeleiden door de artsen van de toekomst in de rol van medisch coach Onze heldere missie is: "het verbeteren van de positie en gezondheidsvaardigheden van de patiënt en het bijdragen aan een nieuwe generatie hulpverleners, die de patiënt daarin ondersteunen. In deze sociale onderneming komt alles samen waar ik voor ga en waar ik voor sta: het hart terugbrengen in de gezondheidszorg.
MedGezel stuurt op social impact maximalisatie in plaats van winst maximalisatie!
Toen ik het businessplan voor MedGezel aan het schrijven was sprak ik met verschillende mensen. Uiteraard sprak ik ook met mijn vader over mijn plan. Hij zei toen tegen mij: "Giliam, wat jij wilt gaan neerzetten, doet mij denken aan studentaanhuis.nl!". Ik ben daarop direct gaan zoeken naar de oprichter van dit bedrijf, Jan Morriën. Vrij snel daarna heb ik een verzoek gestuurd om elkaar eens te ontmoeten. Binnen een vloek en een zucht werd ik terug gebeld en werd een afspraak ingepland. Nog sneller daarna kwamen we tot de conclusie dat een partnership een mooie combinatie zou zijn. Inmiddels is Jan Morriën mijn zakenpartner en bundelen we onze krachten! Ik heb ook een Raad van Advies om mij heen verzameld. Hierin zitten mensen met veel kennis van de gezondheidszorg en met de wil om zich te verbinden aan MedGezel. Al die verschillende invalshoeken en energie leveren een mooie opwaartse kracht op en het voelt oprecht alsof: the sky the limit is!
Ben ik nu helemaal dokter af? Nee, dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren, welke rol ik ook pak. Ik voel me nu "de dokter voor de dokters". Om verder actief en betrokken te blijven, werk ik als zorgvrijwilliger in een hospice. Daar komt al het goede van zorg voor het leven en een waardig einde samen. Dat werk zorgt ervoor dat ik met mijn voeten in de medische praktijk blijf en ik trouw kan blijven aan hetgeen waarom ik ooit besloot arts te worden, namelijk mensen helpen.