Be­kend met po­li­tiek maakt be­mind, San­dra van Rij­kom, Wet­hou­der, Ge­meen­te Wij­de­me­ren

"Toen ik eenmaal startte, ben ik er volop in gedoken. Dat heb ik altijd gedaan als ik ergens in geloof. Ik wilde niet in het bestuur, maar direct aan de tafel zitten en met de spreekwoordelijke poten in de modder staan. Ik vind het belangrijk dat alles wat er in de Gemeente bedacht wordt, ook besproken wordt met de mensen om wie het gaat. Ik wil horen wat bepaalde beslissingen voor effect hebben".
Sandra is inmiddels wethouder bij de Gemeente Wijdemeren met Werk & Inkomen, Onderwijs, Kunst & Cultuur en Sport & beweging als haar aandachtsgebieden. "De interessantste portefeuille van alle wethouders heb ik. "Ik vind het belangrijk om gevoed te worden over hoe de wereld er echt uitziet. Het grootste gevaar vind ik dat je in een soort torenkamer terecht komt en echt niet meer weet wat er buiten gebeurt. Dat zie ik veel te vaak gebeuren in de politiek." Toen Sandra begon als wethouder is ze bijvoorbeeld alle basisscholen langs gegaan. "Voor mij is dat heel normaal, maar toch had niemand dit eerder gedaan".

"Voordat ik echt van start ben gegaan heb ik eerst goed rond gekeken. Wat ik zag was dat er van de 19 raadsleden slechts twee vrouw waren. De andere leden allemaal mannen van achterin de 50, in een grijs pak. Ik heb mezelf toen twee doelen gesteld. Ten eerste moest er een verjonging plaatsvinden én ten tweede moesten er meer vrouwen in de politiek komen".
Ik geloof heel erg in het samen doen, mannen en vrouwen dus! Mannen hebben echt een ander wereldbeeld dan vrouwen. Wanneer beide kanten niet gedegen vertegenwoordigd zijn, heeft dat effect op de besluitvorming. Ik probeer vanuit de partij daarom ook in het veld te zijn om jongeren en vrouwen te bereiken. Vooral in de dorpen is dat een opgave. Ik nodig jonge vrouwen uit om een dag met mij mee te lopen. Dan kunnen ze "ruiken" aan het vak. Ik heb zelf altijd op het sociale vlak geopereerd, maar in deze rol komen er ook zaken voorbij die bijvoorbeeld over de aanleg van wegen en riolen gaan. Het is daarnaast ook goed voor je netwerk. Je komt op zoveel plekken en spreekt zoveel verschillende mensen en bedrijven. Een echt aanrader dus.

Om te komen waar ik nu ben, heb ik keihard gewerkt. Ik was de enige vrouwelijke lijsttrekker. Iedereen keek naar mij en was benieuwd wat ik ervan zou gaan maken. Ik zorgde er dan ook voor dat ik ieder debat 'mijn mannetje' stond.
Belangrijke succesfactor voor mij is het feit dat ik veel gezien en gedaan heb. Ik heb veel stappen genomen in mijn werk en ik ben onderaan begonnen. Dat was toentertijd nodig omdat de banen niet voor het oprapen lagen. Na mijn studie aan de VU te Amsterdam, startte ik in de kinderopvang. De mevrouw die ik toen trof bij het UWV, zei tegen mij: "Denk erom dat je er niet blijft hangen!". Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Sandra werd snel leidinggevende binnen een kinderopvangorganisatie en heeft daarna banen bekleed bij de vakbond CNV, bij de ANBO en bij de Gemeente. Als wethouder is het echt nodig om te kunnen verbinden én kennis van zaken te hebben. Door de verschillende plekken die ik heb bekleed bezit ik een goede inhoudelijke bagage. Vanuit de praktijk heb je veel meer voeding en voeling.

Met name het netwerk dat ik in mijn vakbondtijd heb opgebouwd heeft mij veel voordeel opgeleverd. Je kent de cultuur binnen de verschillende gemeenten en je raakt gewend aan het spreken voor grote groepen in het openbaar. De vakbond is echt een enorme mooie leerschool geweest. Zo heb ik voor 200 gillende brandweermannen gestaan in Amsterdam omdat het 'Functioneel Leeftijdsontslag' werd afgeschaft. Als ik voor de gemeenteraad mijn verhaal mag houden, dan denk ik vaak daaraan terug. Ik houd me dan voor dat ik 200 brandweermannen overleefd heb, waardoor ik minder gespannen ben.

Voor mijn toekomst had ik voor ogen dat ik een gezin zou gaan stichten. Toen het duidelijk werd dat ik geen kinderen kon krijgen, heb ik besloten op zoek te gaan naar een nieuwe baan en ons huis te verkopen. Deze persoonlijke tegenslag heb ik omgezet in winst. Het leven is te kort om dat niet te doen. Ik moest op zoek naar een ander doel voor mezelf en dat heb ik gevonden in mijn werk. Deze fase heeft me naar de essentie van mijn leven gebracht.
Wat ik belangrijk vind is dat ieder mens zo'n plek vindt én krijgt in de samenleving. Dat is mijn drive om iedere ochtend weer volop aan de slag te gaan. De ene keer kan ik een kind met ouders in de bijstand naar dansles laten gaan doordat er geld voor vrij wordt gemaakt en de andere keer krijgt iemand met een enorme afstand tot de arbeidsmarkt weer een plek bij een baas door goede samenwerkingsafspraken. Voor iedereen een plek zoeken en ze daarnaar begeleiden dat is heel mooi.
Ik ben pas klaar als wethouder als iedereen uit de bijstand weer een baan heeft!