Het hart van de har­de fi­nan­ci­ë­le we­reld! Ce­li­ne van As­selt CFRO bij APG As­set Ma­na­ge­ment

Op een gegeven moment kwam ik op een punt dat  ik wilde onderzoeken waar ik verschil kon maken. Ik ben begonnen als belegger. Daardoor heb ik veel aspecten waar ik nu verantwoordelijk voor ben leren kennen vanuit de praktijk. Ik weet waar het over gaat en voel me comfortabel bij de inhoud. Mijn toegevoegde waarde bleek te liggen in de combinatie van deze inhoud met hoe wij met elkaar omgaan, oftewel de vermenselijking van ons werk. Die vermenselijking is mijn persoonlijke missie. Een pensioenbelegger kijkt naar de lange termijn. Lange termijn betekent ook duurzaamheid. Je wordt niet van de een op de andere dag een duurzame belegger. Lang niet alle bedrijven waar we in beleggen zijn duurzaam. Om hen daar wel te laten komen moet je continu in dialoog blijven. Het vergt moed om nú te beleggen in de toekomst waar je straks in wilt leven. Er moeten keuzes gemaakt worden die niet altijd gemakkelijk en voor de hand liggend zijn. Omdat wij zo groot zijn kunnen we met deze keuzes een voorbeeld stellen aan  de andere beleggers in de sector.

Ik ben in 2011 gestart bij APG. De financiële sector is altijd mijn werkomgeving geweest. In de loop van de tijd kreeg ik meer verantwoordelijkheden. Eén van de functioneringsgesprekken die ik voerde (al jaren geleden) met het hoofd Talentmanagement heeft mijn ogen geopend. Hij gaf in dat gesprek  aan dat ik de pech had om een mensen-mens te zijn. Een mensen-mens paste, in zijn overtuiging,  goed in de sociale sector waar ik verzakelijking kon brengen. Tot op de dag van vandaag ben ik hem dankbaar voor dit gesprek. Ik realiseerde me door dit gesprek direct dat ik juist voor het tegenovergestelde wilde gaan: vermenselijking in de zakelijke financiële sector.

Mijn belangrijkste oproep is dan ook: Laat je niets wijs maken. Ik heb me niet een kant op laten duwen waar ik niet heen wilde gaan. Het gegeven van  toen  heeft uiteraard wel een reden. Ik heb een hele mooie start gekregen. Ik kwam uit een warm nest, ben vlot door mijn schooltijd gegaan. Als klein kind vond ik de bibliotheek al een geweldige plek. Ik was leergierig en genoot van de inhoud. Ook mijn studie economie verliep voorspoedig. Aan het eind van die studie ben ik aanraking gekomen met het werk van Daniel Kahneman. Hij maakte in zijn publicaties korte metten met het idee van de rationeel calculerende mens die in zijn eigen voordeel handelt, en introduceerde de menselijke psyche in de economie. Toen ik ging werken merkte ik dat ik de inhoud mooi vond, maar tegelijkertijd vroeg ik me af: "Waarom komen de mensen hier iedere dag en waarom doen de mensen wat ze doen?" Het werk van Kahneman voelde ik continu om me heen. Ik zag dag in dag uit de menselijke kant van mijn werk. Naarmate ik daar meer mee bezig was merkte ik dat het niet alleen over het bedrijf ging, maar ook over mij. Daardoor kwam de vraag op: 'Waarom doe ík eigenlijk wat ik doe? Welke keuzes wil ík maken?'.   

Als mensen binnen het bedrijf mij leren kennen en tegen mij zeggen dat ik anders ben, dan weet ik dat ik nog een hoop te doen heb! Ik wil hier nog lang niet weg. We leven in een tijd waarin de hele samenleving aan het veranderen is. In het begin heb ik veel tijd gestoken in het neerzetten van een ander gedachtegoed. Tegenwoordig houd ik me meer bezig met het verandermanagement, oftewel de wendbaarheid van een organisatie. Hoe geven we vorm aan de dynamiek van vandaag de dag? Dit thema heeft ervoor gezorgd dat ik een andere invulling heb kunnen geven aan mijn rol binnen APG.  In deze rol val ik vaak terug op een term uit het zeilen. Zeilen is een sport waar ik van geniet. Een bekende term in het zeilen is: 'Klaar om te wenden? Ree!'. Deze term wordt gebruikt om een overstag aan te kondigen aan de bemanning zodat die zich er klaar voor kunnen maken. Daarna maak je direct de wending en vaar je rustig door. Zo wil ik het ook in het werk zien. Als je in het bedrijf ziet dat je een kant op gaat waar je niet heen wilt gaan, dan moet je snel van richting kunnen veranderen. Je moet klaar zijn om te wenden en vervolgens rustig op de meer passendere koers door kunnen varen.

Mijn rode draad is dat ik door verschillende vakgebieden te verkennen als professional,  nu als bestuurder de inhoud af en toe beet kan pakken en tegelijkertijd  het overzicht bewaak en me inzet voor een goede besluitvorming. Ik zet me als bestuurder er voor in om alle perspectieven op tafel te hebben voordat we een besluit nemen. We kunnen dan meerdere invalshoeken en scenario's afwegen en maken uiteindelijk op basis van die afweging een besluit. Dan hak je weloverwogen een knoop door en kies je een richting, want je kunt uiteraard niet altijd consensus bereiken. Wat me hierbij helpt is dat ik ook commissaris ben bij twee bedrijven. Deze bedrijven zijn zorgverzekeraar Menzis en Unigarant, de verzekeraar van de ANWB.  In die rol zit ik aan de andere kant van de tafel. Ik kan daardoor bezien hoe vanuit dit andere perspectief naar de besluitvorming van de CFRO gekeken wordt. Dat helpt om het breed te bekijken. Ik heb zo mijn eigen spiegel ingebouwd.

Naast bovengenoemde werkzaamheden ben ik ook adviseur bij Commonland. Dit werk inspireert mij. Commonland zet zich in voor landschapsherstel en hun zienswijze is dat je met landschapsherstel vier keer winst behaalt. Je herstelt of faciliteert inspiratie en het herstelt sociaal kapitaal, natuurlijk kapitaal en financieel kapitaal. Het is nu nog een bedrijf waar voornamelijk familiebedrijven en NGO's in zitten. Commonland is  zoekende naar mogelijkheden om dit op te schalen  zodat ook institutionele beleggers aan kunnen sluiten. Dat zou ik fantastisch vinden.

Ik maak de menselijke kant zichtbaar in deze corporate wereld. Misschien is het niet altijd gebruikelijk geweest om dat te tonen en denkt men dat dat overkomt als zwakte als je je gevoel toont. Het is moeilijk om in een vergadering te moeten zeggen: Óp papier klopt het, maar het voelt niet goed!'. Om dat uit te durven spreken, daar sta ik niet alleen in. Ik merk dat ik iets bloot leg dat er wel degelijk is. Ik doe dit zelf, maar ik probeer het zo te doen dat het duurzaam gebeurt. Daarmee bedoel ik dat als ik de deur uit loop, anderen hetzelfde moeten kunnen als ik. Het moet van een ego-systeem een ecosysteem worden. Dat ecosysteem staat voor een systeem waarin je mag zijn wie je bent. De mens achter de functionaris die mag er zijn!