On­der­ne­men èn wijn ver­bindt, Se­nay Oz­de­mir, Hou­se of Red&Whi­te

Ik zet diverse zaken op, breng het tot een succes en ga dan weer verder. Als ik zie dat iets beter kan, dan ga ik daarmee aan de slag. Zo is hetgeen waar ik nu mee bezig ben ook gestart. Ik ben importeur van niche wijnen uit de oudste regio’s van de wereld, Georgië, Armenië, Libanon,Turkije en Moldavië. Dit zijn eigenlijk de vergeten gebieden voor wijnen. Ik woonde in Amerika en was daar gastdocent aan de universiteit van Texas. De cultuur en levensstijl daar was er één die ik niet kende. Ik werd omringd door vrouwen à la Sex &The City waarmee ik regelmatig op een terras zat en van heerlijke wijn zat te genieten. Op dat terras in Texas bestelden we iedere keer nieuwe wijn. Deze levensstijl heeft mij geïnspireerd om met wijnen aan de slag te gaan en het genieten daarvan ook hier in Nederland te gaan verzorgen. Toen ik in verschillende zaken Turkse wijn wilde bestellen, ving ik echter iedere keer bot. De Turkse wijn is erg onbekend, in Istanbul drink je echt de beste wijnen! Die heb ik dus over laten komen om ook de mensen hier te laten genieten.

Als er iets niet is, dan ga ik ervoor zorgen dat het er komt. Ik ben met een marktonderzoek begonnen en sprak met veel wijnproducenten uit de vergeten regio’'s. Het bleek dat erg veel wijnproducenten in Turkije vrouw zijn. Dat was een heel erg mooie bijkomstigheid! Het is ontzettend gaaf om met al deze vrouwen te spreken en te horen wat hun verhaal is. Dit zorgde er weer voor dat ik me niet alleen wilde richten op de import van wijn, maar tegelijkertijd ook de vrouwen achter de wijn een gezicht wilde geven. Als importeur wil ik het verhaal van de wijn uit deze vergeten regio'’s laten horen en de wereld laten proeven van deze heerlijke producten. Wijn verbindt mensen. Het zorgt ervoor dat je met elkaar praat omdat je samen van iets geniet.

De vrijheid waarmee ik mij in Nederland kan bewegen vind ik heerlijk. Zelfs in Texas heb ik me niet zo vrij gevoeld als hier in Nederland. Ik denk dat het goed is als we ons dat realiseren. Nederlandse vrouwen zijn enorm vrij. Heel veel mediterrane vrouwen maar ook Amerikaanse vrouwen gebruiken hun scholing om die vrijheid nog te verkrijgen. Als zij thuis zeggen: ‘Ik ga naar de bibliotheek!’, dan is alles goed. Als zij zouden zeggen dat ze weg gaan om met een vriend af te spreken, dan wordt dat niet of minder geaccepteerd. Als je veel vrijheid hebt , zorgt het ervoor dat je niet veel te bevechten hebt. Ik zie in Nederland veel vrouwen die dubbel gepromoveerd zijn en toch parttime werken. Dat zouden zij denk ik niet doen als zij minder vrijheid zouden hebben. Dan zou er meer vechtlust zijn en zouden ze iedere dag genieten van hun verworven plek.

Ik ben snel afgeleid. Dat is niet omdat het ene mij meer interesseert dan het andere, maar omdat ik heel veel dingen erg interessant vind. Dat maakt me geen specialist maar een generalist. Dat heb ik een hele tijd lastig gevonden. Nu zie ik het als mijn kracht. Ik denk ook dat het zijn van multi-potentialite meer past bij de toekomst. De tijd dat je een beroep voor het leven koos is voorbij. We zullen in de toekomst mensen nodig hebben die van het één op het andere moment in een andere sector of rol kunnen stappen. Vergelijk het maar met wat er gebeurt op het internet. Binnen een paar minuten word je met een nieuwsupdate, een mailtje, een tweet en een blog-post van één van je volgers geconfronteerd. Dat vergt dat je snel en goed kunt schakelen. Momenteel is er een studie gaande waarin onderzocht wordt hoe de volgende generatie moet worden opgeleid. Eén van de zaken die ze daarin voorstaan is dat je kinderen vanaf de basisschool al leert om verschillende talenten te ontwikkelen. Het zal in de toekomst zo moeten zijn dat je wordt opgeleid voor een beroep dat je maximaal 10 jaar uitoefent en daarna ga je hoogstwaarschijnlijk weer iets anders doen omdat de richting waarin je startte alweer achterhaald is.

 Senay lanceerde de eerste editie van SEN Magazine in 2004. SEN was een tijdschrift gericht op de mediterrane vrouw in Nederland. “Ik zie dat een magazine als SEN waarin de multiculturele samenleving een plek krijgt nog meer nodig is als toen. In de huidige discussie omtrent vluchtelingen zie ik dat de inclusieve samenwerking waar wij zo hard aan hebben gewerkt instort. Dit thema heeft echter een minder grote plek in mijn leven als toen. Ik heb geleerd dat je door te ondernemen het probleem van onbekendheid van elkaars cultuur oplost. Ondernemen is namelijk de beste methode om culturen bij elkaar te brengen. Met ondernemen krijg je het voor elkaar dat iets persoonlijk wordt. Neem bijvoorbeeld een project waarin één straat wordt opgeknapt door de bewoners. Je ziet dan dat de Nederlandse buurvrouw in contact komt met het Turkse gezin van de overkant. Daardoor ontstaat begrip voor elkaar en dat is voor een samenleving met zoveel verschillen, het allerbelangrijkst.”, aldus Senay.