Kan­sen in men­sen ver­bin­den aan ar­beids­kan­sen, Ma­de­lei­ne Bun­ders, Pan­tar

Ik heb bedrijfseconomie gestudeerd en altijd in commerciële dienstverlenende bedrijven gewerkt. Van 1998 tot eind 2010 had ik te maken met sterke financieel gedreven targets en bonussystemen. Ik werkte voor organisaties waarin efficiënt en resultaatgericht gewerkt werd. Deze werkomgeving had echter ook nadelen. Mijn ervaring is dat in deze bedrijven het doel vaak de middelen heiligt, waaronder ook de mensen. Dat ging mij tegenstaan. Om die reden ging ik op zoek naar een organisatie waar een betere balans was tussen ‘de mens’ en ‘het doel’.

De mens staat hier echt centraal. Men is het van oudsher niet gewend om in resultaten te denken. Dat kunnen financiële resultaten zijn maar ook resultaten op het gebied van succesvol afgeronde begeleidingstrajecten. Omdat subsidiekranen voor een deel zijn dichtgedraaid, is er de noodzaak, net als in andere bedrijven, te kijken naar wat onze toegevoegde waarde is en voor wie. We moeten verdienmodellen bedenken die ons meer zelfvoorzienend maken. Onze toegevoegde waarde ligt in het detacheren van groepen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. We werken met grote opdrachtgevers die graag hun maatschappelijke verantwoordelijkheid willen nemen en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan een baan willen helpen. Zij weten echter niet zo goed hoe ze dat moeten aanpakken. Daar kan Pantar bij helpen. Wij zijn in staat om met onze kennis van deze specifieke groep een kwalitatief goed begeleid proces in te richten, voor de mens én voor de werkgever.

In mijn visie bouw je een organisatie op vanaf de werkvloer en niet top-down. Tegelijkertijd moeten we bovenaf echt laten zien wat gewenst is en ongewenst. Als we samenwerking op de werkvloer belangrijk vinden, zullen we ook in de directie goed moeten samenwerken: “walk the talk”. . Ik stimuleer het leidinggevend kader bij Pantar om doelstellingen klein te maken zodat ze behapbaar worden voor degenen die met deze doelstellingen moeten werken. In mijn ogen krijg je alleen verandering en verbetering als iedereen overtuigt is van nut en noodzaak en daar vervolgens ook vol overtuiging mee aan de slag gaat. Als je het waarom van doelstellingen snapt, voel je je ook vrij zelf beslissingen te nemen die bijdragen aan die doelstellingen. Ik ga in gesprek met de teamleiders en leg hen uit wat hun werk in geld heeft opgeleverd. Veel van de mensen die ik spreek zijn verbaasd dat zij dat resultaat voor de organisatie hebben geboekt . Door dat besef worden ze trots en gaan ze met deze trots aan de slag samen met hun mensen.

We werken hier met mensen waarbij je niet altijd kan verwachten dat zij volgens de ‘normale’ regels werken. Als je bijvoorbeeld te maken hebt, met een medewerker die tijdens het werk wegloopt, is de normale reactie misschien dat je iemand terughaalt en hem duidelijk laat weten dat weglopen absoluut niet is toegestaan. De teamleiders van Pantar wachten af en kijken eerst goed wat de aanleiding is en hoe er op een rustige manier een oplossing voor het probleem kan worden gevonden. Onze teamleiders zijn gewend om te werken in een omgeving waarin je het niet altijd redt met ‘afspraak is afspraak’. Je moet hier rust en overzicht kunnen bewaren en de flexibiliteit en het vertrouwen hebben dat het uiteindelijk goed komt.

In zijn algemeenheid vind ik dat je als directie veel meer vertrouwen moet hebben in de mensen op de werkvloer. Zij zijn degenen die het werk doen! Als managementteam weet je eigenlijk niks. Ik vind dat het management goed moet kijken naar wat er daadwerkelijk speelt bij de mensen die het werk doen. Je kan in een boardroom een feestje vieren omdat je een daling van 10% van de kosten hebt gerealiseerd terwijl de mensen op de werkvloer met de handen in het haar zitten omdat ze niet meer weten hoe ze hun werken moeten uitvoeren. In veel bedrijven is men geneigd om over mensen te denken als robots. De mensen zijn er om resultaat te halen en verder niets. Binnen deze organisatie kan je niet zo naar mensen kijken omdat de mensen hier zich niet als robot kunnen gedragen. Daar is hun situatie simpelweg te complex voor. Als directie heb je de taak de mensen in de organisatie echt te faciliteren in en bij hun dagelijks werk.

Wat ik prettig vind aan ouder worden is dat je beter weet wie je bent en of je op de goede plek zit. In het begin van je carrière neem je dingen aan en denk je vaak: “Zo zal het dan wel zijn!”. Op een gegeven moment kom je tot het inzicht dat je door het meegaan in een bepaalde routine ver af bent komen te staan van wat je zelf wilt en wat je zelf belangrijk vindt. Dat moment heb ik ook gehad. Het heeft me toen wel een tijdje gekost om uit te vinden wat ik wél wilde en wat echt bij mij past. Het werk dat ik nu doe, biedt mij een context waar ik me heel erg prettig voel en waar ik energie van krijg waardoor ik bergen kan verzetten!

Als je me vraagt waar ik over 10 jaar ben, dan heb ik werkelijk geen idee. Ik weet dat ik altijd wel de juiste plek zal vinden. Bij Pantar voel ik me nu goed en wellicht is dat over 10 jaar nog steeds zo. Het leven is voor mij een groot avontuur waarin ik me laat meenemen. Door ervaring uit het verleden weet ik inmiddels hoe ik op mijn pad moet blijven, maar waar dat pad naartoe gaat dat kan ik je niet zeggen. Dat wil niet zeggen dat ik overal maar instap. Ik voel heel goed of iets past of niet. Doordat ik heb leren luisteren naar mijn gevoel, weet ik dat ik de juiste vervolgkeuzes zal maken. Dat voel ik als grote winst!